MECLİSTE BELİRMEYE BAŞLAYAN SİYASİ GRUPLAR |
| Efendiler, yüce hey'etinizi biraz da Büyük Millet Meclisi
içinde kendini gösteren durumlarla temasa getirmek istiyorum. Biliyorsunuz
ki, Büyük Millet Meclisi'ne milletçe üye seçilirken, Anadolu ve Rumeli
Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti'nin yönetim kurulları da ikinci seçmenler
arasında bulundular. Buna göre, denilebilirdi ki, Büyük Millet Meclisi,
bütünüyle, aynı zamanda Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti'nin
siyasî bir grubu niteliğinde idi. Gerçekten de, başlangıçta bu yolda
hareket edilmişti. Cemiyet'in temel ilkeleri, Meclis Genel Kurulu'nun
da temel ilkeleri durumundaydı. Biliyorsunuz ki, Erzurum ve Sıvas
Kongresi'nde tespit edilen ilkeler, İstanbul'daki son Meclis-i Meb'usan'ca
da kabul edilip desteklenerek, Misak-ı Milli adı altında özetlenmişti.
Bu ilkeler, Birinci Büyük Millet Meclisi tarafından da kabul edilerek,
o çerçeve içinde memleketin bütünlüğünü ve milletin istiklâlini sağlayacak
barış ve güvenliğin elde edilmesine çalışılıyordu. Fakat zaman geçtikçe,
Meclis'te ortaklaşa bir çalışmanın sağlanıp düzenlenmesinde güçlükler
belirmeye başladı. En basit konularda oylar dağılıyor. Meclis'ten
iş çıkamıyordu. Bazı kimseler, bu duruma bir çare olmak üzere 1920
yılının ortalarında birtakım gruplar meydana getirme teşebbüsüne geçtiler.
Bütün bu teşebbüsler, Meclis görüşmelerinin düzenli olarak yürütülmesini
sağlama ve görüşülen konular üzerinde oyları dağıtmadan olumlu iş
çıkarma gayesini güdüyordu.
Yeri geldiğinde arz etmiştim ki, ilk Anayasa'mıza kaynaklık eden 13 Eylül 1920 tarihli bir programı Meclis'e sunmuştum. Bu programın Meclis'te 18 Eylül'de okunan kısmından başka, buna da csas olmak üzere, Büyük Millet Meclisi'nin temel niteliğini ve yönetim usulü ile ilgili görüşleri tespit eden ve Meclis'in açılışından sonra okunup kabul edilen önergemi de bu kısımla birlikte halkçılık programın adı altında bastır mış ve yayınlatmıştım. Arz ettiğim gruplar, benlm bu programımdan iIham alarak, birtakım ünvanlar takınmaya ve programlar tespit etmeye başladılar. Bir fikir vermiş olmak içirı bu gruplardan bellibaşlılarının adlarını sayayım : a) Tesanüt Grubu b) İstiklâl Grubu c) Müdafaa-i Hukuk Zümresi d) Halk Zümresi e) Islahat Grubu Bu gruplardan başka, isimsiz olarak özel maksatlı bazı küçük grupların da faaliyet halinde oldukları anlaşılıyordu. Efendiler, bu isimlerini saydığım gruplardan her biri, Meclis görüşmelerinde disiplini sağlamak ve oyları birleştirmek maksadıyla kurulmuş oldukları halde, varlıkları aksine gösteriyordu. Gerçekten de, sayıları çok, üyeleri sınırlı olan bu gruplar biribirleriyle yarışmaya kalkışmışlar ve biribirlerini dinlememek yüzünden Meclis'te neredeyse bir kargaşa doğurmaya başlamışlardı. Hele Teşkilât-ı Esasiye Kanunu Meclis'ten çıktıktan sonra, yani Ocak 1921 sonlarında Meclis üyelerinin ve ortaya çıkan grupların, genellikle her konuda toplantıya katılmalarını ve birlikte çalışmalarını sağlamanın, bir kat daha güçleşmeye başladığı görülüyordu. Çünkü, Misak-ı Millî'nin tespit ettiği ilkelerde, kayıtsız şartsız düşünce ve gaye birliği yer aldığı halde, Teş- kilât-ı Esasiye Kanunu'nun ortaya koyduğu görüşlerde tam bir birlik sağlanmış görünmüyordu. Mevcut grupları birleştirmek veyahut mevcut gruplardan birini destekleyerek iş görmek için, dolaylı olarak çok çalıştım. Ancak, bu yolla elde edilen sonuçların uzun ömürlü olamadıkları görüldü. İşe doğrudan doğruya benim el atmam zarurî olmaya başladı. Nihayet, Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk Grubu adıyla bir grup kurulmasına karar verdim. Bu grup için yaptığım programın başına bir ana madde koydum. Bu maddenin özü iki noktadan ibaretti. Birinci nokta şuydu : Grup, Misak-ı Millî ilkeleri çerçevesinde memleketin bütünlüğünü ve milletin istiklâlini sağlayacak barış ve güvenliğin elde edilmesi için, milletin bütün maddî ve manevî kuvvetlerini gereken hedeflere yönelterek kullanacak, memleketin resmî ve özel bütün kuruluş ve tesislerinin bu ana gayeye hizmet etmelerine çalışacaktır. |