HÂLET EFENDİ DİVANÇESİ
           
            Doç. Dr. İ. Çetin Derdiyok

 

İÇİNDEKİLER

ÖN SÖZ

KISALTMALAR

1. HÂLET EFENDİ

1.1. Hayatı

1.2. Edebí kişiliği

1.3. Eserleri

1.3.1 Divançe

1.3.2 Zínetü’l-Mecâlis

2. HÂLET EFENDİ DİVANÇESİ

2.1. Nazım Biçimleri

2.2. Kafiye ve Redif

2.2.1. Kafiye

2.2.2. Redif

2.3. Vezin

2.3.1 Şiirlerde Kullanılan Kalıplar

2.3.2 Vezin Kusurları

2.4 İmlâ, Dil ve Anlatım Özellikleri

2.4.1. İmlâ.

2.4.2 Eski Anadolu Türkçesi Özellikleri

2.4.3. Atasözleri ve Deyimler

2.4.4. Benzetmeler

SONUÇ

3. METİN

3.1 Tenkitli Metnin Hazırlanması Hakkında

3.2 Karşılaştırılan Nüshalar ve Tavsifleri

3.3 Transkripsiyon Sistemi

3.4 Tenkitli Metin

KAYNAKÇA

ÖZEL ADLAR SÖZLÜĞÜ VE DİZİNİ

SÖZLÜK

TIPKIBASIM

                                    
                            ÖN SÖZ

 

Asıl adı Mehmed Said olan Hâlet Efendi, Sultan II. Mahmud’a yakınlığıyla bilinen, Paris elçiliği de yapmış bir devlet adamıdır. Diğer birçok şairimize göre daha yakın zamanda yaşamış olması ve yöneticiliği nedeniyle hakkında pek çok bilgi bulunmaktadır. Kaynaklar, Hâlet Efendi’nin kurnaz, bencil, acımasız bir yönetici olduğundan söz ederler. Bu çalışmanın konusu ise Hâlet Efendi Divançesi’nin dil ve edebiyat açısından incelenip değerlendirilmesidir.

Bu çalışma, başlıca üç bölümden oluşmakta, fakat dizin, sözlük, tıpkıbasım gibi üç kısmı daha bulunmaktadır. Giriş diyebileceğimiz birinci bölümde şairin hayatı, edebi kişiliği ve eserleri; inceleme diyebileceğimiz ikinci bölümde şiirlerin vezin, kafiye, dil ve anlatım bakımından değerlendirilmesi ve üçüncü bölümde Divançe’nin transkripsiyonlu metni yer almakta, hemen arkasından elde edilen bilgilerin değerlendirildiği Sonuç kısmı gelmektedir.

Özel Adlar Sözlüğü ve Dizini başlığını taşıyan kısımda bilhassa şiirlerde adları geçen Ahmed Şakir Efendi, Ebu Bekir Paşa gibi tarihí ve siyasí kimliği bulunan kişiler kaynaklardan yararlanılarak tanıtılmıştır. Çalışmamız esnasında metni daha iyi anlayabilmek için oluşturduğumuz daha çok Arapça, Farsça kaynaklı sözcüklerin bulunduğu sözlük, bu çalışmanın yayımı aşamasında okuyucuya da kolaylık sağlayacağı düşüncesiyle kitabın sonuna yerleştirildi. Ayrıca gerektiğinde karşılaştırma yapılabilmesi amacıyla Divançe’nin müellif nüshasının fotoğrafları çalışmanın sonuna eklendi.

Şefik Efendi eseri her ne kadar 1842’de Halife Abdülmecid’in himayesinde Divan-ı Hâlet Efendi adıyla yayımlamışsa da eserin başındaki kasidesinde ve sonundaki tarih kıt’asında divançe sözcüğünü kullanmaktadır. Hatta matbu nüshanın sonundaki Ziver Bey’in tarih kıt’asında da divançe sözcüğü geçmektedir. Biz de 30 gazel, 2 kaside birkaç kıt’a, beyit ve musammattan oluşan bu esere divançe denilmesinin daha uygun olacağını düşünerek çalışmamıza Hâlet Efendi Divançesi adını verdik.

Kısaca söylemek gerekirse bu çalışmada Divançe’nin matbu nüshasıyla müellif nüshası karşılaştırılarak tenkitli bir metin oluşturuldu. Elde edilen metin edebí yönden incelenerek Türk edebiyatı ve tarihi açısından değerlendirilmeye çalışıldı. Böylece elimizdeki bu çalışma ortaya çıktı. Yayımlanmasıyla tamamlandığını düşünmediğimiz bu çalışmanın kuşkusuz pek çok eksiği olacağını tahmin ediyoruz. Bu nedenle yapılacak eleştiri ve uyarıların çalışmamıza bir katkı olacağını düşünüyoruz.

Bu çalışmanın hazırlanması sırasında ilgi ve yardımını gördüğüm hocam Prof. Dr. Mine Mengi başta olmak üzere bilgi ve düşüncelerinden yararlandığım meslektaşlarıma ve Süleymaniye Kütüphanesi’ndeki çalışmalarım sırasında her zaman yardımcı olan Kütüphane Müdürü Sayın Nevzat Kaya’ya teşekkür ederim.

23 Nisan 2005 Balcalı-ADANA

İ. Çetin Derdiyok